Her mümin için en büyük tehlike, küfür ve ona eşdeğer sayılan şirktir.
Kur’an-ı Kerimde şirk; büyük bir zulüm olarak bahsedilmiş, pek çok ayeti kerimede onun fenalığı ifade edilmiştir.
Hadis-i Şerifte Resulullah efendimiz (sas) ashabına hitaben:
“Size büyük günahların en büyüğünü haber vereyim mi?” buyurmuş ve bunu üç kere tekrar etmişlerdi. Ashab “Evet!” deyince şöyle buyurmuşlardı:”(En büyük günah)Allah’a şirk koşmaktır.”(Kütüb-üsitte terc.15/36)
İş bu kadar vahim olunca; hepimiz şirkin ne olduğunu, hangi hallerin şirk sayıldığını çok iyi bilmeli, ondan şiddetle korunmaya çalışmalıyız.
İslami bir terim olarak şirk; Hz. Allah’ın ilahlığında, sıfat ve fiillerinde ve Rabb oluşunda ortağı, benzeri ve eşinin olduğunu kabul etmek demektir.
Ayrıca; yapılan ibadetlerde Allah’tan gayrısını gözetme ve riya gibi kötü hasletler için de şirk kelimesi kullanılmıştır. Riya da gizli şirktir.
Allahü teala; noksan sıfatlardan münezzeh, kemal sıfatlarla muttasıftır.
Şeriki (yani ortağı) ve benzeri yoktur. Şirkten, ortaklıktan en uzak ve en beri olan Zatı Ecell-i A’la dır. Cenabı Hakka bu şekilde zati ve sübuti sıfatlarıyla inanıp tasdik etmek tevhit, bunun aksi ise küfür ve şirktir.
Şirk, Hz. Allaha hiç inanmamak değildir. Ona inanmakla beraber, layık olduğu şekliyle inanmayıp ona başkalarını da ortak koşmaktır.
Nitekim asrı sadette Sevgili peygamberimiz (sas)in en azılı düşmanları olan Ebu Cehil ve avenesi de Hz. Allah’ın varlığını inkâr etmiyorlardı. (Yani, bugünkü tabirle ateist değillerdi.) Ancak Hz. Allah’ın yanında kendi putlarını da sözüm ona ufak tefek ilahlar olarak görüyor, onlara da paye veriyorlardı. Bu sebeple bu kişilere Allaha şirk koşan manasına müşrik demekteyiz. Yine Kuran-ı Kerimde ifade buyrulduğu üzere; Yahudiler, Üzeyr (as)’a Allah’ın oğlu diyerek, Hıristiyanlar da İsa (as)’a Allah’ın oğlu diyerek şirke düştüler.
Ateşe, güneşe, putlara tapanlar vb. de müşriktirler.
Bunların yanında değişik şekilde dilimize ve kültürümüze sokulmaya çalışılan eski Yunan, eski Hind vb. eski sapık inançların, mitolojilerin sözüm ona şu tanrısı, bu tanrıçası gibi saçmalıklar da tamamen şirktir.
Bunlara dilimizde, konuşmamızda yer vermemeliyiz.
Bunların belli markalarımıza, ticarethanelerimize isim olarak verilmesi de aynı derecede sakıncalıdır. Cenabı Hakkın gazabına sebeptir.
Yine konuşmalarımızda haşa; ”Tanrılar böyle istedi” vb. ifadeler de aynı derecede yanlış ve sakıncalıdır. Geçtiğimiz yıllarda bizlere dayatılmaya çalışılan dinler arası diyalog vb. şeyler de şirktir.
İslamiyet ortaklık kabul etmez. İmamı Rabbani hz. şöyle buyurur:
”İki dini tasdik eden kişi şirk ehlinden sayılır… Hâlbuki küfürden uzaklaşmak İslam’ın şartıdır, gereğidir. Şirk şaibesinden (şüphesinden dahi) sakınmak tevhittir.” (Mektubat c.3 m.41)
Onun için her mümin tam bir iman ve ihlas ile yaşayıp; küfürle eşdeğer olan şirkten korkup sakınmalı, bu hususlarla alakalı ihtiyaç olan dini bilgileri öğrenmeye çalışmalı ve küfür ve şirkten daima Cenabı Hakka sığınmalıdır.
Ayeti Kerimede yüce Mevla’mız şöyle buyuruyor:
“Doğrusu Hz. Allah, kendisine şirk (yani ortak) koşulmasını asla affetmez.
Ondan başkasını (yani diğer günahları) ise, dilediği kimseler için bağışlar ve mağfiret buyurur. Her kim Allah’a şirk koşarsa gerçekten pek büyük bir günah ile iftira etmiş olur.” (Nisa suresi 48)
Bu ayeti kerimeden anlıyoruz ki:
Küfür ve şirkin cezası Cehennemdir. Öyle ki iman sahibi bir kişi bile küfür ve şirk sıfatları olduğu halde bu dünyadan göçerse onun da cezası cehennemdir. Ancak; küfür ve şirk bulaşığı ile ölen müminler bu sıfatlardan temizleninceye kadar cehennemde yanıp, orada temizlendikten sonra cennete gireceklerdir. Tamamen küfür ve şirk içerisinde ölen ise ebedi azap içerisindedir.İmamı Rabbani hz. nin buyurduğuna göre;
”Cehennem azabı küfür ve küfür sıfatlarına mahsustur.
Geçici cehennem azabı küfür sıfatının cezasıdır, ebedi cehennem azabı ise bizatihi küfrün cezasıdır.”(Mektubat-ı İmam-ı Rabbani, c.1.M.266)
Tam bu noktada bir islâm büyüğü bizlere büyük bir müjde vererek buyuruyorlar ki:
“(Cehennem küfür ve şirkin cezası olduğuna göre) küfür ve şirk bulaşığı olmadan, sadece diğer günahlarla ölen müminlerin; ölüm anında çektiği zorluklar, kabir azabı, mahşer sıkıntısı gibi hallerle günahlarından temizlenip; hiç cehennem azabı tatmadan Cennete girmeleri Yüce Allah’ın sonsuz fazlından ve kereminden ümit olunur.”
Hal böyle olunca, hepimiz şu kısacık dünya hayatımızda dikkat ve sabırla bu tehlikelerden sakınmalı, iman ve salih amellerle dopdolu bir şekilde ömrümüzü tamamlayıp Cennet ve Cemali ilahi ile şereflenmenin gayreti ve heyecanı içerisinde olmalıyız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.