Önce Kendine Bak!

Birine “Bu yaptığın doğru değil!” demek kolaydır. Asıl zor olan, önce kendine aynı aynayı tutabilmektir. Çünkü başkasını uyarırken sen aynı hatayı yapıyorsan söylediklerin boşa gider. Düşünsene; etrafı zehirli hayvanlarla dolu biri, başka birinin yüzündeki sineği kovalamaya çalışıyor. Ne kadar garip, değil mi?

Gerçek bir nasihat, önce kendi üzerinde işe yaramalıdır. Eğer bir söz, söylendiği kişinin hayatında yer bulmuyorsa başkalarına ulaşması da zor olur. Nitekim Allahü Teala, İsa Aleyhisselam’a şöyle vahyetmişti: 

“Kendi nefsine nasihat et, nasihati kendin yerine getirdiğin zaman artık insanlara nasihat ver. Böyle yapmazsan benden çekin!”

Bu yüzden birine nasihat edeceksen bunu gösteriş için değil, içten gelen bir iyilik duygusuyla yap. İçin karanlıksa dışını süslemek kimseye fayda sağlamaz. İçindeki ışık parlıyorsa sözlerin doğrudan kalplere ulaşır.

Unutma! Kalpten çıkan bir söz, kalbe ulaşır. Ya bir korku bırakır içinde ya da umut dolu bir heyecan. Dilden çıkan söz ise kulağa çarpıp, geçip gitmekten başka bir işe yaramaz.

Kısacası, birilerini uyarmadan önce kendimizi düzeltmekle işe başlayalım. Çünkü en etkili nasihat, yaşanandır.