Rabia Hatun rahmetullâhi aleyhâ bir gün Mekke’ye giderken aniden karşısına bir adam çıkar. Adam, Rabia’ya “Ey hâtun! Ben, bütün varlığımla sana bağlıyım (seni seviyorum)” deyince Rabia Hâtun şöyle karşılık verir: “Eğer doğru söylüyorsan ben de bütün varlığımla sana gönül veririm! Ancak, şu anda arkanda duran kız kardeşim, benden çok daha güzeldir!” der demez adam arkaya dönüp bakar ve Rabia’dan tokadı yer. Rabia Hatun: “Ey sahte kahraman benden uzak ol! Hem bizi sevdiğini iddia ediyorsun sonra da başkasına bakıyorsun. Senin sevgiden anlamayan biri olduğun ortada!” dedikten sonra sözlerine şöyle devam eder: “Konuşunca seni ârif sandım, sana yakınlaşınca âşık olduğumu sandım. Seni deneyince yalancı olduğunu anladım. Senin üzerinde âriflerin saflığını ve mürüvvetini göremedim. Sende âşıkların yolunun ve iffetinin olmadığını çok geçmeden anladım.”
Adam saçına başına toprak saçarak feryat etmeye başlar ve şunları söyler: “Ben bir kulu sevdiğimi iddia edip bir anlık gaflet sonucu başımı çevirmemle bir tokat yedim! Allâh’ı sevdiğimi iddia eder de, kalbim ondan bir an çevrilecek olsa, kalbime inecek tokat nasıl olur? İşte bundan korkarım!”
Kaynak:https://www.islamveihsan.com/ahmed-er-rufai-hazretlerinin-sohbeti.html
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.